Mijn standpunt kent u; neem ik aan [1, 2, 3, 4, 5, 6, 7]. Ik heb dit standpunt al vijf jaar lang. Nederland had van af het begin moeten snappen dat de revolutie in Syrie gekaapt is [3, 7]. Als in de eerste week; al op de eerste dag. Net zoals de Occupy-beweging al op de eerste dag van de oprichting op het Beursplein door een stel gekken - volgens mij - van de toneelacademie - volgens mij - uit Eindhoven werd gekaapt. [Ik was er zelf bij en zag het voor mijn neus gebeuren.]

Als je dit ziet - dat men met een beweging aan de haal gaat - of als je hierop wordt geattendeerd, moet je stoppen en eigen analyses maken of je informatie elders halen (bij communisten?!). Weinige media durven hun aanvankelijk ingenomen standpunt te verlaten en zeggen dat Assad gelijk had om het moslim-extremisme te bestrijden. Zijn vader werd 30 jaar ook niet geloofd. In die tijd woede er een bloedige opstand tegen de wettig gekozen regering van Algerije. Pakweg 300.000 burgerslachtoffers. En dat absurd hoge aantal dodelijke slachtoffers lag bij lange na niet aan de regering. Maar voornamelijk aan de moslimbroeders. Die wilde een stukje socialisme (en een seculiere staat!) om zeep helpen.

Ik ben nu eenmaal een vechter tegen het moslim-terrorisme; al sinds 1979. Terrorisme is terrorisme. En ook tegen inmengingen in andermans aangelegenheden. Inmenging in andermans binnenlandse aangelegenheden is een misdrijf tegen het staatsrecht. De Neurenberg tribunaal is daar volkomen duidelijk over. Daarom heeft de USA en de EU geen gelijk. En Poetin en Assad wel.

Rik Min
https://home.kpn.nl/r.min.001/WebLog.html
(mijn weblog)

VOETNOTEN:

[1] Dat de bevolking van Arabische landen zich wil ontdoen van de Amerikaanse bemoeienis (het imperialisme en het kapitalisme) is duidelijk. De kwestie is hoe? Ga je daarom op de moslim-toer - afschaffen van rente - of op de socialistische toer - tegen het neoliberalisme? Dus ga je op het wereldtoneel rechtsaf (via geloof of terrorisme) of linksaf (richting socialisme). Het is nu eenmaal socialisme of barbarij.

[2] De drie grote linkse partijen hebben in hun analyses en oplossingen gefaald. De meeste Nederlandse media ook. De as Twente-Damascus-Teheran-Moskou-Peking heeft dezer dagen op het wereldtoneel gezegevierd. De EU en de USA hebben ook het nakijken. Ze deden allemaal niks tegen ISIS en het moslim-extremisme. De oplossingen van de drie grote linkse partijen - en dus ook hun analyses - aangaande Syrie waren niet goed. Ik verwijt de PvdA, GL en SP de meer dan 12 miljoenen vluchtelingen uit Syrie en de honderdduizend doden! Door niks te doen en de Syrische regering in zijn eentje te laten vechten tegen het moslim-extremisme, heeft men politiek, humanitair en in geo-strategisch opzicht volkomen gefaald.

[3] Al in de eerste week van de gewapende schermutselingen meer dan vier jaar geleden - en zelfs al weken daarvoor - was duidelijk er een door het Pentagon geplande regime change op zijn kans lag te wachten. Die regime change overrulde toen het burger-protest. Wapens werden ingezet. Allerlei moslim-extremistische groepen kwamen van alle kanten toegesneld. Deze 'geweldloze' methodes, de Sharp-methodes genoemd, die in de praktijk niks met geweldloosheid te maken hebben, zijn uitgebreid beproeft in o.a. Joegoslavie, Bosnie, Kosovo en Libie. De hoeveelheden slachtoffers die die methode maakt, hadden jullie kunnen weten. VVD, CDA, PvdA, GL en SP zijn hierdoor mede schuldig aan het vluchtelingen-probleem! Doordat de Nederlandse politiek anderen (d.w.z. Assad en Poetin) het vuile werk laat opknappen. En door op te roepen niet met de Syrische regering te gaan praten.

[4] In de VN hebben de USA, Rusland en China vorige week in de VN gelukkig - min of meer - overeenstemming bereikt dat men ISIS - en het 30 jaar uit de klauwen gelopen moslim-extremisme - gaat opruimen. De drie grote linkse partijen van Nederland (incl. de internationaal socialisten, PAX, Amnesty en de meeste landelijke media) moeten zich schamen dat ze dit vier/vijf jaar lang - feitelijk - hebben tegen gehouden. 250.000 doden en 12 miljoen (waarvan 8 miljoen intern in Syrie zelf) vluchtelingen later. (Alleen omdat ze het woord moslim-extremist niet in de mond wilden/durfden te nemen.)

[5] Twee weken terug heeft Han ten Broeke bij 'Wakker Nederland' gezegd dat Obama "het niet meer weet" (in Syrie). "En Poetin wel". Dus moeten we nu "wel meedoen met Poetin" (in Syrie). Fascinerend hoe iedereen er na vier a vijf jaar achterkomt dat 'we' iets moeten met het moslim-extremisme. Dat wat 'we' zelf gezaaid (en gebruikt hebben) nu zelf moeten helpen opruimen! (In Syrie, in Mali, etc.)

[6] Het is duidelijk: "Syrie bepaalt zelf wie hen mag komen helpen tegen het moslim-extremisme; en niemand anders" [Poetin, vorige week in het 18.00-uur NOS journaal]. Iedereen die dat wil, mag zich aansluiten" [mede ook namens Assad]. Maar wel "in samenwerking met ons".

[7] De Sharp-methode. Weet men in Nederland wel hoe de 'Gene Sharp'-methode werkt? De Sharp-methode is een zogenaamde 'geweldloze methode' om via op zichzelf legitieme burgerlijke verlangens (van meer vrijheid) op een smerige manier een voor het westen onwelgevallige regering, president of premier af te zetten. Dat gaat via list en bedrog van de massa. Hiermee kan 'men' een regime change te bewerkstelligen. Kortom inmenging in een land. Zonder dat men door heeft dat het inmenging is. De inmenging is keurig gecamoufleerd. Uitlokken van geweld hoort daarbij. Als de machthebbers eenmaal - in nood - geweld hebben gebruikt, is het makkelijk de massa verder te bespelen [prof. Gene Sharp]. Daarna escaleert alles. Zie als voorbeeld Bosnie en Kosovo en de door de USA opgezette OPTOR-beweging (onderdeel van de Sharp-methode). Maar ook in Tsjetsenie, Libie gebeurde, en nu in Rusland gebeurt dat ook weer, op deze manier. Middels deze methode worden president en/of regeringsleider van een bepaald land, heel listig, stap voor stap gedemoniseerd. Door uitlokking van geweld is zittende regering genoodzaakt geweld te gebruiken. Dat escaleert dan razendsnel. De methode wordt 'geweldloos' genoemd omdat de toepassers ervan gevrijwaard zijn en blijven van kritiek; en zo de media ook kunnen bespelen. Ander kenmerk is dat Amerikaanse persbureaus met mooie ronkende persberichten komen die kant en klaar zijn en zo overgenomen kunnen worden. Vooral in de Bosnie-kwestie was dat duidelijk. Het cidi en de Israellobby in het algemeen, werken ook zo. Mensen als Leon de Winter (Telegraaf), maar ook Trouw, de Volkskrant en de NRC nemen dat soort berichten dan vaak ongezien - althans zonder eigen research - over. En zo is de circel rond. De Sharp-methode is een pervers iets. Gebaseerd op kleine leugentjes. Afgewisseld met grote leugens: medialeugens.